Etxera itzultzeko bideari ekitea

GAZTENPRESA: Nerea Forondarekin abiatuko dugu gaur, Bilbon bere ekintzailetzaren sustraiak jartzea erabaki duen ibiltariarekin. Nerea, ingeniaritza ikasi zenuen, baina orain brandingean aritzen zara, ezta?

NEREA FORONDA: Hori da. Ingeniari batentzat hau magia da, ezta?

Gehiago ulertzen hasi nintzen erakunde baten helburua, pertsonek zergatik kontsumitzen duten kontsumitzen dutena, zer behar duten, produktuak nola konpontzen dituen gauzak.

Eta arlo emozionalera gehiago hurbilduz, zeren, kontxo, nik uste dut arlo profesionalak ere izan behar duela pertsonalki zaren moduaren araberakoa. Eta ni emozionala naiz. Teknikoak argudio onak ematen dizkizu, baina konektatzen duena hor kanpoan dago.

Eta brandinga oso bitxia izan zen. Eta oso labur egiteko eta saltoa pixka bat ulertzeko, ingeniaritza mailako bi azken markekin lan egitean, Volkswagen eta Audi zirenak, konturatu nintzen maila teknikoan produktu batek tolerantziak betetzen zituela eta primeran zegoela. Baina Audi pauso bat harago zihoan.

Hori giza osagaia zen. Giza osagaia, espektatibak.

“Hau horrela egotea gustatzen zaio” esaten ziguten, autoa ez da hobeto edo okerrago ibiliko hau hemen dagoelako. Zure azken bezeroak zer nahi duen jakitea besterik ez da. Eta pixka bat autoinformatzen hasi nintzen kultura korporatiboaren inguruan, kontsumitzailearen inguruan. Beno, ukiezinak dei ditzakegun gauzatxo horiek guztiak, gero oso ukigarriak direnak, guztia eragina duela. Eta masterra horretan egitea erabaki nuen, brandingean.

G.: Urte batzuk igaro eta gero, bat-batean Bilbora etortzea erabaki duzu. Eta Bilbora etortzeaz gain, zeure kabuz jarri zara. Nolakoa izan da jauzi hori?

N.: Jauzi hori izan da basatiena. Bizi ahal izan dugun guztiaz. Baina politena ere. Nire ustez, ekiten dugunoi ez gaitu haizeak jo, eta ez dugu gure bizitzan argitzapen-une bat jasan. Nik uste dut barruan daukagula beti.

Nolabait, beti esaten dut ekitea zertxobait sistematik kanpo egotea dela, baina ekarpenak eginez eta sistemari gehituz. Ez utzi egoteari. Baina, gainera, zure egitura propioa muntatzeko, egituraren parte izan behar duzu, ezta? Hala da. Ulertzeko, engranaje horrek nola funtzionatzen duen jakiteko.

G.: Inmarekin, Gaztenpresako zuzendariarekin, izan ditudan hainbat solasalditan, berak beti esaten du ekitea prozesu bat dela eta ezin ditugula erantzun guztiak izan ibiltzen hasten garenean. Eta orain oso argi ikusten dut. Ni, ekiten hasi nintzenean, pixkana nindoan, ezta? Eta ez nuen ulertzen nola egin. Eta orain ia automatismo diren planteamendu asko egiteko segurtasunik ez nuen, bide hori egin behar zelako. Eta ezin zara hori egiten saiatu.

Baina, tira, pilotu automatiko horretatik gatoz beti, besteren kontura lan egin dugulako eta oso baliagarriak eta erabakigarriak izan garelako. Eta pixka bat frustragarria da zure kontura jartzen zarenean. Pazientzia hori izatea.

N.: Bai, pazientziarena egia da. Baina baditugu tresnak. Beti bezala, edo guk pertsonekin, bezeroekin edo markekin lan egiten dugunean, asko irrikatu behar da epe luzerako ikuspegia, eta gero ibilbide txikiak trazatu behar dira, ezta?

Beraz, ez baduzu epe luzerako ikuspegi hori, guk daukaguna, egitura handietan egon garelako, nekez emango ditugu urrats txikiak.

Orduan, beno, nik hor barruan neukan, izan ere, Quarkart enpresaren izena duela zazpi urte erregistratuta neukan. Alemaniako elurte batean erregistratu nuen, etxean. Asko gustatu zitzaidan izen hori. Quark gazta alemaniar mota bat da, errezeta askotan erabiltzen dena, gainera.

Eta horrela erregistratu nuen besterik gabe. Prezioa merkea zen, gainera. Eta “niretzat hartuko dut” esan nuen. Eta itzuli nintzenean, gainera, Bilbon geratzeko eta han berriro ezartzeko asmoz etorri nintzen.

Euskadiko enpresekin elkarlanean ari gara dagoeneko. Oso polita da bezeroarekin dugun prozesua. Ez gara aholkulariak, agian txosten batekin datozkizunak, ezta? Askoz ere organikoagoa da. Prozesu horretan beraiek ere gozatzea eta ikastea da ideia.

G.: Eta, ondo esan duzun bezala, Bilboko tokiko merkatuan sartzen ari zara. Industria asko dagoen merkatua. Zure alderdi bikoitz horrek, branding-espezialista eta aldi berean ingeniaria izateak, asko lagunduko dizu industria-buru horiek nola funtzionatzen duten ulertzen, ezta?

N.: Bai, bai, asko gustatzen zaizkit. Atzo hemengo industrialari batekin egon nintzen, familia-enpresa batean, eta ingeniari bat sartu genuen bileran. Eta ez dakizu zelako poza hartu nuen. Bi txapel desberdin janztea bezala da. Eta oso ona da, alderdi teknikoago horren eta management zatiaren arteko bideratzaile lana ere egiten duzulako.

G.: Nola ikusten duzu zeure burua hemendik urte batzuetara? Zer erronka dituzue?

N.: Ba nire ustez dut apustu egiten ari garen guztiok, nik diodan bezala, bakar-bakarrik, baina tira, elkarren ondoan gaudenez elkarrekin topatzen gara, nahi dugun lekuan ikusten dugu geure burua, bestela ergelak izango ginateke. Non nahi dut nik? Benetan oso kolaboratzaile talde ona izatea. Nire ustez, orain, epe laburrean edo ertainean, soluzioetan malguak izatea da guretzat zentzua duena. Hau da, bezeroak zerbait oso zehatza behar badu, kolaboratzaile fidagarrien sare bat dut, eta proiektuan sar dezakegu.

Eta, batez ere, hemen, toki- eta nazio-mailan gertatzen ari denaren berri izatea, eta, gero, nazioartera egingo dugu gora, ezta? Ekitaldi garrantzitsu bat badago, enpresa-munduan, jasangarritasunaren munduan, X munduan aste erabakigarria bada, bertan egotea eta ekintza hartzea. Badakit ezin garela bikoiztu, lehentasuna emango diogu, baina uste dut garrantzitsua dela, ez bakarrik presentzia, baizik eta talde bakoitzean eragitea. Beraz, urte batzuen buruan, nik Euskadiko sormen-, diseinu- eta estrategia-esparruetan kolaboratu nahi dut.

G.: Beno ba, Nerea, galdera batekin ixtea gustatuko litzaidake. Zer aholku emango zenioke Nerea horri, zeure buruari, orain, dakizuna jakinda, atzera egin ahal izango bazenu?

N.: Oso galdera ona. Ba nire buruari aholkatuko nioke… Zaila da, esango nizun hainbeste azeleratu ez izana, baina ez dut uste azeleratu dudanik. Nire bulkada da, naturala da. Eta gauzak aktibatu ditut horrela. Agian hasieran hainbeste ez isolatzea izango litzateke, begira. Uste dut denok asko egiten dugula.

Gure negozio-eredua aktibatzen ari garenean, ulertzen ari gara zein den ekintzailetza-ekosistema hemen, zein diren aldagaiak, zein diren agertokiak… Introspekzio une hori pixka bat gehiago parteka genezakeen. Zergatik? Pixka bat azeleratzen duelako. Hurrats naturalak dira, baina zalantza une bat da ere. Azterketa-une bat, aldagai asko kontuan hartzeko une bat. Eta ez dut gezurrik esango, antsietate pixka bat ere badago. Noski. Salto egiteko unea delako. Eta nire ustez, isolamendu-une hori murriztu egin zitekeen pixka bat gehiago ireki edo partekatu ahal izan banu.