Pedrusco: bitxigintza bihurturiko artisautza

Irene Trincadok (Barakaldo, 1981) ezin hobeto erantzuten dio ekintzailearen definizioari. Gazte-gaztetatik egon da lotuta modaren eta diseinuaren munduarekin, eta, 36 urte bete berritan, bere pasioa negozio bihurtzea erabaki zuen: bitxigintzako marka bat sortu zuen. Gaztenpresaren mentoring programari eta Nagore Ardanza mentoreari esker, enpresaren arloko beharrezko laguntza jaso zuen. Horrela, sinergia emankor bat osatu eta elkarrengandik ikasi zuten biek.

GAZTENPRESAREN BLOGA Bi urte igaro dira dagoeneko Pedrusco martxan jarri zenuenetik. Nola definituko zenuke zure negozioa gaur?

IRENE TRINCADO. Nire negozioa artisau-bitxigintzako enpresa bat da. Fabrikazio industrialik ez duten produktuak nahi dituztenei aukera bat eskaintzen diet. Oraingoz, negozio txikia da.

G. B. Zer material erabiltzen duzu zure bitxiak egiteko?

I. T. Zeramika batez ere, baina baita letoia eta zilarra ere. Etengabe esperimentatzea gustatzen zait, material, forma eta teknika berriekin. Egia esan, etengabe ari naiz prestatzen.

G. B. Zer dela eta bururatu zitzaizun zeramika berreskuratzea, bitxiak egiteko?

I. T. Eboluzio naturala izan zen: lehenbizi hobby bat zena, lanbide bihurtu zen pixkanaka. Banuen lan egonkor bat, eta horrekin tartekatzen nuen neure zaletasuna, baina aukeratzeko unea heldu zen, eta Pedrusco proiektuari ekin nion.

G. B. Zurea zer da, ekintzaile baten historia ala bokaziozko emakume batena? Edo biak?

I. T. Bietatik pixka bat. Alde batetik, nire familia ekintzailea da: amona eta ama haur-modaren diseinatzaileak ziren, eta, gainera, etxean egiten zituzten jantziak, eskuz haietatik asko. Hortaz, zerbait geratuko zitzaidan handik. Beste aldetik, zeramika ezagutu nuenean, bokazioa piztu zitzaidan. Esan liteke bokaziozko ekintzailea naizela… Kar-kar.

G. B. Zure negozioa inauguratu eta bi urtera, zer etapatan zaude, finkatzekoan ala hedatzekoan?

I. T. Oraingoz, Espainian finkatzeko fasean. Nire asmoa da Pedrusco atzerrian hedatuz joatea pixkanaka. Dagoeneko saltokiak ditugu Frantzian, Suitzan, Japonian eta Txinan.

G. B. Zergatik aldarrikatzen duzu artisautza, erromantizismo hutsagatik ala enpresaren ikuspuntutik etorkizuna duelako?

I. T. Artisautza aldarrikatzen dut gure kultura-ondarearen osagai bat delako, baina baita, jakina, enpresaren ikuspuntutik etorkizuna duelako ere. Ikusi besterik ez dago Etsy, Dawanda eta halako plataformak: negozio finkoak dira. Gaur egun, artisautza goraldian dago, ez dago zalantzarik.

G. B. Zer zailtasun aurkitu zenituen Pedrusco abian jartzeko?

I. T. Ekonomikoak, mundu guztiak bezala, nik uste. Baina negozioak aurrera egin ahala agertzen dira benetako zailtasunak. Nire prestakuntza sormenezkoa da erabat, eta asko ikasi behar izan dut zenbakiei eta enpresa-gestioari buruz.

G. B. Aurkitu al zenuen behar adinako laguntza GAZTENPRESAn? Nola lagundu zizun mentoring-programak?

I. T. Oso pozik nago Gaztenpresaren mentoring programarekin. Oso lagungarri izan zait, batez ere enpresaren alderditik: dudan enpresaren egitura ulertzeko eta jarraitu behar dudan norabidea zehazteko. Laguntza horrek segurtasuna eman dit.

GAZTENPRESAREN INPLIKAZIOA MENTORINGEAN

G. B. Eta zuk, Nagore, zer aurkitu zenuen Ireneren negoziorako mentoringarekin hasi zinenean?

NAGORE ARDANZA. Artista bat aurkitu nuen, bitxigintzako pieza eder askoak eta oso originalak diseinatzen dituena; oso emakume langilea, enpresaren hastapena beste jarduera batzuekin bateratzen dituena; eta bere marka non kokatu nahi zuen argi ikusten zuen emakumea. Bazekien zer nahi zuen, eta aspalditik ari da lanean horren bila.

G. B. Argi dago Ireneri ikaragarri gustatzen zaiola bere lana. Zenbateraino da garrantzitsua horrelako pertsona batekin lan egitea?

N. A. Funtsezkoa da, baina, egia esan, zorte handia dut. Nire lana dela eta, ekintzailez inguratuta nago beti, eta niri transmititzen didate haiek garatu duten produktuarekiko pasioa. Irene, noski, ez da salbuespena. Oso berezia izan da berarekin lan egitea. Alde batetik, oso pertsona gutxirengan aurkitu ditut berak dituen estiloa eta gustua. Hori lagungarri izan zait Pedruscoz duen ikuspegia ulertzeko. Beste aldetik, piezak sortzeko eta bildumetan sartzeko duen pasioa, jarraitzen duen ordena, nolako gustuz lantzen dituen bezeroengana irits daitezen… Asko ikasi dut berarengandik.

G. B. Ardura handia al da ekintzaile bati negozioa martxan jartzen laguntzea?

N. A. Bai, ardura handia da, batez ere kontuan hartzen baduzu saldu egin behar duela aurrera egiteko… Pentsatzen duzu agian bion artean ez garela gauza izango hori lortzeko. Azkenean, negozio baten neurria ez da zer produktu egiten duzun, baizik eta zenbat saltzen duzun. Mentorizazioaren helburua da elkarrekin hausnartzea, lana errazteko esperientzia eta tresnak eskaintzea, jarduera kontrolatzea eta erabakiak azkar hartzea, norabide egokia azkar hartzeko. Produktu bat saltzeko biderik onena probatu eta huts egitea izaten da askotan, eta lehenbailehen jakin behar da noiz ari zaren huts egiten, hurrengo proba hobetzeko eta eredurik egokiena lortzeko.

G. B. Ireneren eta Pedruscoren kasua, lehenengoa da zuretzat?

N. A. Ez, bigarrena. Nire lehen esperientzia Gaztenpresa sarean izan zen, sarea sortu eta lehen urtean.

G. B. Nola erabaki zenuen Gaztenpresaren mentoring programan parte hartzea?

N. A. Ni ere ekintzailea izan naiz, eta orain, Crecer + sarean, etengabe egoten naiz harremanetan ekintzaileekin. Ekintzaileari kanpotik lagunduko dion konfiantzako figuraren beharra ikusi dut beti. Nire proiektua izan nuenean, ez nuen figura hori ezagutzen, baina ondo etorriko zitzaidakeen. Zurekin batera gogoeta egingo duen jendea bilatzen saiatzen zara beti inguruan, baina inoiz ez programa baten barruan. Gaztenpresako Inmak eta Anak proiektua aurkeztu zidatenean, ideia ezin hobea iruditu zitzaidan: ekintzaileek esperientzia handiko eta hainbat alorretako pertsonak eskuragarri izatea, ezarritako esparru batean elkarrekin hausnartzeko. Ordura arte, Euskadin ez zen behar hori betetzen.

G. B. Eskerrik asko bioi.