Ekintzailetza eta futbola

Zuzendaritza nagusia, giza baliabideen arduraduna, zuzendaritza komertziala, produkzioaren buruzagitza, community manager, komunikazio-arduraduna, administrazioa… Eduardo Elizaldek, Nafarroako Laboral Kutxako lurralde-zuzendariak, banan-banan zerrendatu dizkigu pertsona batek ekiteko erabakia hartzen duenean bereganatu behar dituen kargu eta eginkizun guztiak, enpresa-erakunde batek barne hartzen dituen eremu guztiak osatu arte, eta kirol izarrarekin, futbolarekin, dituen antzekotasunak erakutsi dizkigu.

Inoiz ez naiz futbolari ona izan, eta ez dut neure burua futbolzale amorratutzat jotzen, baina horren inguruan pentsatzen dudanean, paralelismo handia aurkitzen dut erdilari batek futbol-talde batean betetzen duen eginkizunarekin, dio Eduardok.

Futbol-talde batean, erdilariaren irudia futbol-zelaiaren erdigunean kokatuta egoten da. Taldearen aingura izaten da, eta hark bereganatzen du jokoaren pisua. Erdilariak ondo kokatuta egon behar du eta erabakiak hartu behar ditu. Batzuetan motzean jokatzea eta mugimendu azkarrak egitea dagokio, beste batzuetan atzera egitea, eta beste batzuetan, berriz, aurrera joatea eta jokaldia bakarrik amaitzea. Era berean, erdilariari dagokio erritmoa jaistea, baloia gelditzea, pentsatzea, begirada altxatzea, bere buruaren inguruan bueltak ematea eta baloia askatzea. Ez da gehien gailentzen den jokalaria, baina bai gainerakoak nabarmentzen dituena; bera da liderra, futbol-zelaiko entrenatzailea.

Ekintzaileek moldakorrak izateko dohaina izan behar dute, eta negozioan planteatzen zaien egoera bakoitzerako eginkizun egokia bete behar dute une bakoitzean. Etengabe egin behar dute, gainera, eta, betetzen duten eginkizunaren arabera, erabakia guztiz desberdina izan daiteke.

Jokalari horren beste ezaugarri bat futbol-zelaian esaten dena entzuten jakitea da, bere taldeko gainerako jokalarien nahiz aurkarien aldetik, eta erne egon behar du uneoro. Hitz egin, agindu eta taldeko burua izan behar du.

Ekintzaile batek “jokoaren” alderdi guztiak ezagutu behar ditu. Erabaki azkarrak hartu eta beste batzuk delegatu beharko ditu, eta enpresa bizkarrean hartu eta/edo lankideak bilatu beharko ditu. Baina, batez ere, ikuspegia izan behar du eta luzetara jokatzen jakin behar du, pentsatzen geratu eta erabaki estrategikoak hartzera arriskatu behar du. Ez du berehalakotasunez jardun behar. Entzuten, aztertzen eta irizpide eta ikuspuntu egokiekin jarduten jakin behar du. “Ez dut denborarik” edo “korrika eta presaka nabil” gisakoen garai honetan, oso erraza da hori idaztea, baina zaila betetzea. Zerbait ari gara gaizki egiten.

Horretarako, mentoringa ezinbesteko erreminta bat dela uste dut. Pertsona mentoreak pentsarazi egin behar dio, pertsona mentorizatua enpresako “aingura” izan dadin eta erabaki onenak har ditzan, dio Eduardok. Mentoringak ikuspegia eta estrategia izatea zein garrantzitsua den pentsatzen lagundu behar du, baita berehalakotasunez ez jarduten ere. Gaztenpresan, mentoringean oinarritutako harremanak sortzen jarraitzen dugu, galdera egokiak eginez, beren negozio-ideia dagoeneko martxan jarri duten pertsonek hausnartu eta are gehiago hazi daitezen.

Pertsona ekintzailea erdigunean dago eta “baloi” asko iritsiko zaizkio, batzuk errazak eta beste batzuk konplexuagoak. Baloi horiek nola erabiltzen dituen eta zer erabaki hartzen dituen, enpresak arrakasta izango du edo ez.

Mentore gisa, gomendio bakar bat eman beharko banio, honako hau esango nioke: “altxatu begirada eta jokatu luzetara ahal duzun guztietan; arriskatu, probatu, ekin behin eta berriz eta, hor, lehiakideei aurrea hartu eta zure proiektuaren arrakasta aurkitu ahal izango duzu”.

Aurrekari batek partiduak irabaz ditzake, baina erdilari on batek txapelketak irabazten lagun dezake.

Entzuten jakitea eta ikuspegia eta estrategia izatea ezinbestekoak dira arrakasta lortzeko.